Dyskutujemy o mojej książce

Droga do zakupu książki była zupełnym przypadkiem. Na YT trafiłem na film omawiający przysłowie „a friend in need is a friend indeed” wypowiedziane przez Prezydenta RP.
Obejrzałem poźniej ze dwa filmiki z kanału, tak trafiłem z ciekawości na stronę davezameryki.pl i tam informacje o książce.
Gdy się o niej dowiedziałem na kanale był już 666 filmik więc wolałem najpierw przeczytać, a potem oglądać.
Książka jest niesamowita. Jestem 3 lata starszy od autora i przypomniała mi ona jak faktycznie kiedyś było w Polsce w latach 90’. Czytając polską część doświadczeń myślałem sobie „dokładnie tak było”.
W latach 92/93 do naszej klasy chodził chłopak z USA (przyjechał na rok do babci). Szybko się zakumplowaliśmy, chodziliśmy na wagary na bilard, słuchaliśmy muzyki (dużo rożnego metalu gdy w Polsce większość słuchała Depeche Mode i jakiś pop), włóczyliśmy się po mieście, graliśmy na supernitendo itp.
Dave od razu skojarzył mi się z tamtym kolegą. Pozdrawiam

chujowe nie czytałęm

Książka ciekawa, wzbudzająca różne emocje. Szczera, miejscami zabawna i bardzo osobista.

Dla mnie trochę tak jakbym poznawała inny świat. Moje doświadczenia z lat komuny i wychowanie są zupełnie inne (w pozytywnym znaczeniu:).
Miałam szczęście mieć rodziców i dziadków szanujących się wzajemnie, nigdy nie używających wulgaryzmów i nie bijących nas. Byli pracowici, otwarci na świat i ludzi.
Bardzo doceniam Twoją otwartość i szczerość. Dzięki takim osobom jak Ty poznaję różne oblicza mojego kraju i Stanów. Tak jak napisałeś ja również kocham wszystkie jego odcienie. Masz rację, że w Polsce jest wiele rzeczy, które na co dzień nie doceniamy. Uznajemy je za oczywiste. Dopiero, kiedy wyjedziemy do innych miejsc zaczynamy dostrzegać różnice.
Dziękuję, że podzieliłeś się swoimi doświadczeniami.

Książka jest fantastyczna ! Dawid jesteś naprawdę mistrzem ! Nie można się od niej oderwać, przeczytałam w dwa dni, bo byłam ciekawa co na następnej stronie pisze. Polecam ! I ciekawskich zachęcam do kupienia i przekonania się samemu 🙂 Pozdrawiam !

Książka napisana szczerze od serca(zdarzają się w niej literówki ;p) jest bardzo ciekawa, czytanie jej to czysta przyjemność 🙂 no i bardzo prawdziwa, spostrzeżenia autora trafione, chociaż oczywiście czasami żartował za co uwielbiam Dave'a bo nam polakom brakuje luzu i dystansu do siebie.

Hej dave z ameryki fajna książka dzięki za nią z chęcią ją czytam mam nadzieje że jesteś zdrowy i nie masz korona wirusa a jak tak to szybkiego powrotu do zdrowia

Ciekawe obserwacje trans kulturowe. Spedzilwm rok w Saint Petersbyrg FL. .... i ... potrafie umiejscowic wiele zdazen z ksiazki w czas pobytu mojewgo w USA. ... umuslnie troche gramatyke jezyka polskiego uszkodzilem... ...aby oddac klimat YT wideoz. Warto kupic... dla kazdego kto byl. Bedzie. Lub jest w USA Ioraz ma kozenie, alby tylko powiazania z kultura w PL. Pozdrawiam . PS. KEEP IT COMMING DAVED. GOOD JOB!

Książka pokazuje co jest bardzo polskie z punktu widzenia kogoś wychowanego w USA. Nie jest to puste porównanie dwóch krajów bez refleksji ale nie jest to też profesjonalna analiza. Powiedziałabym że to poniekąd poradnik jak spojrzeć na swoje zachowanie z dystansem i zrozumieniem. Uważam że został zachowany dobry balans pomiędzy poważniejszą analizą polskiej kultury a przystępną formą dzięki czemu ta pozycja może być dobrym startem aby później samemu bardziej zagłębić się w wybrane zagadnienia.
Dave zgodnie z tym co o sobie twierdzi faktycznie jest dobrym obserwatorem i to nie tylko tego co dzieje się wokół ale też tego co dzieje się z nim samym. Umie popatrzeć z dystansu na swoje doświadczenia i wyciągnąć z nich wnioski co akurat nie jest bardzo polskie dlatego uważam tą książkę za potrzebną.
Sama treść to doświadczenia autora gdzie jego decyzje rozpatrywane są przez to jak wychowanie wpłynęło na ich podjęcie i czy ktoś z innej kultury zachowałby się tak samo.  
W trakcie czytania czuć typowy humor Dave'a ale zaskoczyło mnie jednocześnie jak intymna jest ta książka. Dave w niektórych doświadczeniach zanurzył się dość głęboko żeby doszukać się istoty problemu. Szczególnie mam tu na myśli stosunek do swojej matki. Pokazuje on też że wiele zachowań jest głęboko zakorzenionych i przekazywanych z pokolenia na pokolenie tak że nie da się ich wyzbyć i nawet jak się postarasz przestać być Polakiem to ktoś ci w końcu i tak wypomni że jesteś bardzo polski. Poruszona jest też mocno kwestia różnic pokoleniowych i jak szybko Polska się zmienia jednocześnie w pewnych kwestach wcale się nie zmieniając. Jednak najważniejsze co według mnie można wyciągnąć z tej książki jest fakt że każdy może na siebie spojrzeć tak jak Dave i zauważyć co w naszym zachowaniu jest polskie a co nie, bo to pozwoli nam uświadomić sobie które cechy jesteśmy w stanie zmienić na lepsze, a które należy po prostu zaakceptować. W końcu bardzo polskie nie znaczy że złe. 
Co do samego wydania to czyta się bardzo dobrze, ale ilość literówek czy przypadkowych spacji jest zauważalna. Co do rysunków mam bardzo mieszane uczucia bo pasowały do treści ale nie wyglądały też zbyt profesjonalnie. Można powiedzieć że były po prostu ok i nie przeszkadzały.

Cześć
David

Z zaciekawieniem przeczytałem twoją książkę.Jest bardzo ciekawa można by powiedzieć auto-biografia z osobistego życia gratuluję,że odważyłeś się
napisać tą prawdziwą różnice między Polską a Ameryką.Tak to prawda można
w niej zobaczyć samego siebie z perspektywy Polaka z podwójnym obywatelstwem to co tam opisujesz jest prawdziwą cechą naszego społeczeństwa mówię o rodakach z Polski.tzn:takie cech jak brak uprzejmości
wobec innych,patrzenie we własne ego liczy się tylko ja i nic więcej?
co do "chamstwa"może to być nie świadomość tego że obraża się innych w koło
to nasza cech narodowa bycie bezpośrednim,Gburowatość,mrukowatość,wynika
to z powodu krytyki której się tak boimy,reakcji drugiej osoby "co powie,jak zareaguje"?Ile rozumów na świecie jest ,tyle jest rozumowania,każdy myśli po swojemu i widzi świat w innych barwach.A USA to nie dla ludzi kraj tylko dla celebrytów i bogaczy.I think life in Poland is hard ,but in the USA it is hard for people.Zrozumiałem już dawno że to nie raj na ziemi.Nazywany policjantem ŚWIATA UNITED STATES OF AMERICA

DZIĘKI DAVE regularnie staram się
oglądać twa filmy video na YOUTUBE jak mam czas w weekendy

Przez całe swoje życie mieszkałem w Polsce z Polakami i w ogóle długo nie zastanawiałem się nad naszą kulturą, nie interesowały mnie też inne kultury, czy jakieś różnice. Coś tam mi mówili w szkole, ale kompletnie nie byłem tym zainteresowany.

Dopiero różne wyjazdy i wymiany szkolne na przestrzeni gimnazjum/technikum sprawiły, że zdałem sobie sprawę, że ludzie z innych krajów naprawdę zachowują się trochę inaczej i jak tylko zacząłem się tym tematem interesować to szybko poczułem, że wszędzie dobrze, ale najlepiej  to by było w Ameryce.

W końcu to tak daleko i wiele osób ma marzenia, żeby kiedyś odwiedzić USA (jak ktoś o czymś marzy to najczęściej, żeby wyjechać do upragnionych Stanów, a no i jeszcze młode chłopaki często marzą żeby kupić BMW E36 i nauczyć się driftować). Sporo dzieci nosi koszulki typu „Las Vegas” czy „I love New York”, w USA jest  tyle gwiazd, filmów, a nawet jak gram w strzelanki typu „Call of Duty” to wcielam się w Amerykanów – jednym słowem tam po prostu musi być najlepiej. Tak właśnie zaczął się we mnie rozwijać „my own American Dream”.

Jednak zanim zdążyłem się na dobre podjarać jak to w Ameryce jest zajebiście spotkałem pewnego Amerykanina w Polsce i wiecie co? On mi mówi jak bardzo się cieszy, że mieszka od paru lat w Polsce i w ogóle to on kocha Polskę, i Polska jest najlepsza -  Kurwa co? Jak Polska jest najlepsza? Co ty mówisz człowieku? Teraz widzę jak bardzo Polsko myślałem nawet o tym nie wiedząc. Czujecie to? Jesteś sobie 16 latkiem, który dopiero tworzy swój American Dream i spotykasz jakiegoś pierdolonego Amerykańca, który nie dość, że jest za miły to jeszcze mu się w Polsce podoba. Coś tu kurwa śmierdzi.

Jakiś czas później natknąłem się na twój kanał na yt i po obejrzeniu filmików, gdzie opowiadasz jak się żyje w Ameryce w porównaniu do Polski zrozumiałem, że jednak tamten spotkany Amerykanin nie kłamał. On naprawdę był miły i naprawdę kocha Polskę! Wow! Spadł mi kamień z serca, bo naprawdę gościa polubiłem, ale nie umiałem zrozumieć za co Amerykanin miałby kochać Polskę.

Z twoich filmów naprawdę dużo dowiedziałem się o różnicach pomiędzy tymi dwoma krajami i dzięki temu jestem teraz bardziej wyczulony na kolejne różnice (nie tylko te Polsko Amerykańskie, a również na np.  Polsko Greckie). Zadowolony, że nie tylko nagrywasz, ale też piszesz od razu kupiłem twoją książkę (muszę też przy okazji przyznać, że moim zdaniem za często ją reklamowałeś w swoich filmikach i jak tylko słyszałem, że gadasz o niej w kolejnym filmiku z rzędu to od razu przewijałem ten fragment) i po jej przeczytaniu śmiało mogę powiedzieć, że się nie zawiodłem – to też jest bardzo Polskie, ja się nie ucieszyłem, nie, nie, nie, ja się nie zawiodłem! Czujecie?

Książkę czyta się bardzo dobrze, płynnie i luźno. Skłania ona do refleksji, poszerza horyzont i na pewno pożyczę ją swojej rodzinie oraz polecę znajomym, bo jest to temat, nad którym rzadko się człowiek zastanawia, a pozwala poznać i rozwijać samego siebie.

Jeżeli przeczytałeś całość to bardzo Ci dziękuję, trzymajcie się w te ponure, zimowe dni!

Cześć Dave,

Przeczytałem Twoją książkę i uważam, że jest lepsza, niż się spodziewałem. Twoje obserwacje są bardzo wnikliwe. Opisujesz rozmaite fakty dotyczące polskiej rzeczywistości, zarówno te, które znasz z własnych doświadczeń, jak i te, które znasz z relacji swoich rodziców. Fakty te są w zasadzie w pełni zgodne z obrazem Polski, jaki ja znam, a wiem, co piszę, bo mam ponad 50 lat i prawie cały czas mieszkam w Polsce. Tak więc mogę potwierdzić, że nigdzie nie napisałeś o czymś, co w Polsce nie miało lub nie ma miejsca. 

Od powtórnego zaparzania fusów po kawie i szarzyzny lat 90. do polskiego upodobania do cmentarzy i relacji męsko-damskich - wszystko się zgadza.

Z interpretacją tych faktów to już różnie, czasem zgadzałem się z Tobą, czasem nie. Parę razy oceniłeś jakąś rzecz w sposób, który nie przyszedłby mi do głowy, ale już po sekundzie namysłu wiedziałem, że masz rację.

Tak więc ogólne wrażenie z czytania tej książki mam pozytywne; polecam każdemu, kogo interesuje, jak polska kultura wygląda w oczach kogoś z zewnątrz.

BTW, miałbym dla Ciebie pomysł na następną książkę, ale nie chcę się narzucać, więc napiszę Ci tylko, jeśli będziesz chciał, na privie 😉

Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego w Nowym Roku 🙂

Świetnie napisana książka Dave. Poruszające opowieści o Twoim życiu rodzinnym.
Wiele się dowiedziałam o sobie , o Polsce, o Ameryce. Dobra robota 🙂

Hi Dave, sorry ale nie dostalam twojej ksiazki miala byc przed swietami dzis jest 28 grudzien 🙁

Od dwóch dni czytam Twoja książkę Dawidzie! I robię to z prawdziwą przyjemnością!
Choć są w niej fragmenty smutne a nawet szokujące, to w większości zaśmiewam się w głos 🙂
Dziękuję Ci za podzielenie się z nami swoim życiem, swoimi doświadczeniami i przemyśleniami!! Dziękuję Ci za odwagę.
Wbrew pozorom jest to bardzo głęboka a może nawet filozoficzna opowieść o emocjach, kulturze i życiu. Bardzo trafnie opisujesz sposób traktowania uczniów przez nauczycieli tu w Polsce. Dla mnie w punkt!! Wiem, bo sama pracuję w edukacji.
Zaznaczam sobie niektóre fragmenty, żeby je potem zacytować swoim znajomym i wspólnie się pośmiać 🙂
Super książka! Polecam wszystkim!

Skończyłem oatatnio czytać i byłem mocno zaskoczony (pozytywnie). Nie wiedziałem, że Dave ma za sobą tak różne życiowe doświadczenia. Dodatkowo treść książki ma niewiele wspólnych historii z tymi, które można obejrzeć na youtube, więc dla zainteresowanych osób - na pewno warto przeczytać. W książce znalazłem też to, czego oczekiwałem przed zakupem - kultura USA troche bliżej i z perspektywy Amerykanina. Ogólnie "To jest bardzo polskie" jest genialną książką i ciesze się, że mogłem ją przeczytać i poznać Dave'a jeszcze lepiej 😉

Książka, która rozjaśnia ponure, zimowe dni. Gdybym mogła, to dodałabym ją do spisu lektur obowiązkowych! Zawiera w sobie ciekawe spostrzeżenia. Zarówno na temat kultury amerykańskiej jak i polskiej. To wszystko podane w lekkiej formie. Choć bywają też bardziej gorzkie momenty, Dave opisuje życie w pełnej krasie i chyba właśnie to mnie ujmuje w jego narracji. Mam nadzieję, że Dave napisze jeszcze więcej książek, bo właśnie tego brakuje na polskim rynku czytelniczym.

Książka rewelacja, czyta się ją jedynym tchem, polecam wszystkim